Συνέντευξη με το Κωνσταντίνο Τσακανάκη

Συνέντευξη στο Κωνσταντίνο Τσακανάκη

Από τον Βασίλη Χάγιο

Συναντήσαμε τον ηθοποιό Κωνσταντίνο Τσακανάκη και μας μίλησε για την παράσταση «19η Μαΐου» στην οποία παίζει και σκηνοθετεί, που παίζεται στο θέατρο «Αγγέλων Βήμα», αλλά και για τα προσεχή σχέδια του.

 

Σας βρίσκουμε στην παράσταση «19η Μαΐου» που παίζεται στο θέατρο «Αγγέλων Βήμα». Μιλήστε μας για την παράσταση και την επιλογή του έργου.

Η παράσταση ‘’19η Μαϊου’’ ανήκει στο χώρο της ιστορικής ηθογραφίας. Είναι ένα έργο εποχής στο οποίο η συγγραφέας Φανή Δαλεζίου μεταφέρει με ευαισθησία κι ευσυνειδησία ένα πολύ ιδιαίτερο ιστορικό γεγονός της σύγχρονης Ελλάδας, τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού από τον Κεμάλ και τους Νεότουρκους. Βρισκόμαστε στη Σαμψούντα το 1919 όπου 2 οικογένειες Ποντίων ετοιμάζονται να παντρέψουν τα παιδιά τους. Παρακολουθούμε όλη την προετοιμασία και το εθιμοτυπικό του γάμου όπου η χαρά και η γιορτινή ατμόσφαιρα διακόπτονται βίαια από την εισβολή των τούρκικων στρατευμάτων στα παράλια του Πόντου ,όπου ανήκει κι η Σαμψούντα. Η βία κι ο θάνατος επιβάλλονται παντού κι οι ήρωες του έργου θα έρθουν αντιμέτωποι με το ξένοιαστο παρελθόν που ζούσαν , με το ζοφερό παρόν που βιώνουν και με το αμφίρροπο μέλλον που αγωνίζονται να κατακτήσουν. Τελικά θα έρθουν αντιμέτωποι όχι μόνο με τον εχθρό αλλά και με τον ίδιο τον εαυτό τους, μιας και θα παλέψουν να διατηρήσουν υψηλά την αξιοπρέπειά τους , τα ιδανικά τους, τις οικογένειές τους ,που σε συνδυασμό με τον τόπο τους , αποτελούν την ταυτότητά τους .

 

Μιλήστε μας  για τον ρόλο που υποδύεστε.

Ο ρόλος μου ονομάζεται: ’’Γιώργης Ποζίδης’’. Είναι ένας νέος 23 ετών περίπου ,που έχει χάσει ήδη μία αδερφή και τη μητέρα του. Ζει με την άλλη αδερφή του ,την ‘’Ουρανία’’(‘Ιριδα Ανδριοπούλου), την κόρη αυτής ,την ‘’Παρασκευούλα’’(η μικρή Ντιλιάνα Ζλάτεβα) , τον πατέρα τους ,που είναι αφανής ήρωας στο έργο καθώς και με την ψυχοκόρη τους , την ‘’Αγάπη’’(Φανή Δαλεζίου). Ετοιμάζεται να παντρευτεί τη γειτόνισσά του , ‘’Σιμέλα Κεμεντζετσίδη’’ (Δώρα Βασιλικού) ύστερα από το λογοδόσιμο που είχαν κάνει οι δυο οικογένειες .Είναι μαχητικός και προστατευτικός απέναντι στα ήθη, τις παραδόσεις καθώς και σε όλα τα αγαπημένα του πρόσωπα. Παρ’ όλ αυτά ο γάμος δε θα γίνει.

 

Επίσης υπογράφετε και την σκηνοθεσία της παράστασης. Πως είναι η συνεργασία σας με τους υπόλοιπους συντελεστές και τους ηθοποιούς της παράστασης; Ήταν δίκη σας ιδέα η επιλογή και σκηνοθεσία του έργου;

Έχω την τιμή και τη μεγάλη τύχη  ύστερα από αρκετές συνεργασίες στο παρελθόν , να συνεργάζομαι φέτος μ’ ένα θίασο νέων αξιόλογων ηθοποιών  που ευελπιστώ να κατακτήσουν και μία αξιόλογη θέση στο χώρο του θεάτρου. Οι ηθοποιοί Ίριδα Ανδριοπούλου , Δώρα Βασιλικού , Φανή Δαλεζίου , Ελένη Μανδηλαρά  & Ποπέτα Σούκου έχουν δώσει ψυχή και πολλά αποθέματα του εαυτού τους γι ‘ αυτήν την παράσταση και γι’ αυτό , το μόνο που έχω να τους πω είναι ένα μεγάλο , ένα τεράστιο ευχαριστώ από καρδιάς . Ένα ακόμη μεγαλύτερο ευχαριστώ θα πρέπει να αποδώσω στον κ. Παύλο Κοντογιαννίδη που εμπιστεύθηκε την αξιόλογη δουλειά της συγγραφέως-συνεργάτιδάς μου Φανής Δαλεζίου και δέχτηκε να μας καθοδηγήσει και να μας στηρίξει σε αυτό το απαιτητικό εγχείρημα με τη μεγάλη εμπειρία του και  την τιμητική παρουσία του. Επίσης ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ και βαθιά ευγνωμοσύνη θα πρέπει να αποδώσω και σε όλους όσοι  συνετέλεσαν και βοήθησαν με τις γνώσεις  και την προσφορά τους ώστε να δημιουργηθεί αυτή η παράσταση. Στον κ. Χρήστο Παπαδόπουλο για την υπέροχη μουσική επένδυση , την κ. Κατερίνα Μαραγκουδάκη για τον υποβλητικό φωτισμό της παράστασής μας , την κ. Μαρία Φιλίππου για τη σκηνική και ενδυματολογική επιμέλεια καθώς και όλους τους συντελεστές που ακούραστα συνέβαλαν στο καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Ξεχωριστά , τέλος , θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά τη συνεργάτιδά μου Φανή Δαλεζίου που πέρυσι το χειμώνα μετά την επιτυχία της παράστασης ‘’Σ.Σ.Τ.-Στρατόπεδο Συγκέντρωσης Theresienstadt’’(όπου κερδίσαμε το 1ο βραβείο κοινού και κριτικής επιτροπής στο φεστιβάλ Μικρού Θεάτρου στο θέατρο Άβατον)μου κατέθεσε την ιδέα της γι’ αυτό το ιστορικό θέμα και μου εκδήλωσε την επιθυμία της να αναλάβω τη σκηνοθεσία. Κι έτσι αποδέχτηκα την πρόκληση-πρότασή της με μεγάλη ευγνωμοσύνη.

 

Το έργο μιλά για την γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού. Το τελευταίο διάστημα έγινε μεγάλος σάλος με την δήλωση του υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη ότι δεν έγινε γενοκτονία των Ποντίων, αλλά εθνοκάθαρση. Πως κρίνετε αυτή τη δήλωση;

Βρισκόμαστε -ευτυχώς- σε μία κοινωνία ελεύθερη με δημοκρατικό πολίτευμα όπου ο καθένας ανάλογα με το βήμα που διαθέτει μπορεί να εκφέρει άποψη για κάθε θέμα ιστορικό, κοινωνικό, πολιτικό, πολιτιστικό που θίγει άμεσα την κοινωνία μας. Ο καθένας απ’ την άλλη κρίνεται για τα λεγόμενα και τα έργα του όχι μόνο από το λαό, αλλά και από το χρόνο που καθώς κυλάει διαμορφώνει σιγά σιγά την ιστορία .Θεωρώ λοιπόν ότι ο υπουργός οφείλει να στηρίζει την Ιστορία, να μην εμπλέκεται σε ετυμολογικά ‘’παιχνίδια’’ που δεν έχουν έρεισμα ,αλλά μάλλον παραπλανούν περισσότερο και  βεβαίως να μην ξεχνά κανείς μας ότι όλοι κρινόμαστε κάθε φορά από αυτόν που έχει τη δύναμη, δηλαδή το λαό .

 

Θεωρείτε ότι η δήλωση αυτή σπιλώνει την μνήμη των πεσόντων; Από την πλευρά του κ. Φίλη πιστεύετε ότι ήταν κίνηση για να τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας πάνω του; Αν είχατε μπροστά σας τον υπουργό τι θα του λέγατε;

Δε θεωρώ και δε θέλω να πιστεύω πως οι πολιτικοί της χώρας μας αρέσκονται στο να κάνουν δηλώσεις και άλλες κινήσεις κυρίως για να στρέψουν τα φώτα της δημοσιότητας επάνω τους. Τα ιστορικά γεγονότα , οι αριθμοί καθώς και οι ζωντανές μαρτυρίες ανθρώπων που βίωσαν μέσω των προγόνων τους όλη αυτήν την καταστροφή δίνουν από μόνα τους την πραγματική και τραγική εικόνα αυτής της σελίδας της ιστορίας μας. Και επειδή η εικόνα πολλές φορές ισοδυναμεί με χίλιες δε θα έλεγα ,αλλά θα χάριζα στον υπουργό ένα εισιτήριο μακράς διαρκείας για να επισκεφτεί αυτές τις αλησμόνητες πατρίδες του Πόντου, που καταστράφηκαν και ερημώθηκαν το 1919 από τους Τούρκους, για να ακούσει όλα αυτά που λένε οι συγγενείς των πεσόντων πάνω από τα μνήματά τους.

 

Θεωρείτε ότι πρέπει να παραιτηθεί ύστερα από αυτή τη δήλωση; Είναι ανήθικη αυτή η δήλωση κατά την άποψη σας; Αν ήσασταν πρωθυπουργός θα τον διώχνατε από την κυβέρνηση ή θα σεβόσασταν την άποψη του, όπως κάνει ο κ.Τσίπρας;

Αναμφισβήτητα ένας υπουργός στον τομέα Παιδείας, Αθλητισμού και Πολιτισμού οφείλει να προάγει και να προστατεύει τις αξίες, τις παραδόσεις, την ιστορία και τον πολιτισμό της χώρας του. Επίσης, επειδή οι δηλώσεις του επηρεάζουν ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού κάθε πολιτικός οφείλει να είναι πολύ προσεκτικός και απόλυτα ‘’διαβασμένος’’ για κάθε θέμα που τον αφορά άμεσα ή έμμεσα. Στην προκειμένη περίπτωση ο υπουργός φάνηκε ότι δεν είχε την κατάλληλη ενημέρωση κι η δήλωσή του εμπεριέχει άγνοια κι απερισκεψία κρίσης. Έτσι λοιπόν ,αν ήμουν πρωθυπουργός, θα του συνέστηνα να αναθεωρήσει τις απόψεις του, δείχνοντας την ανακήρυξη της 19ης Μαϊου ως ‘’Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο’’ από τη Βουλή των Ελλήνων  το Φεβρουάριο του 1994 καθώς και το ψήφισμα της Διεθνούς Ένωσης Μελετητών Γενοκτονιών όπου το Δεκέμβριο του 2007 αναγνώρισαν επίσημα τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου από τους Τούρκους. Ύστερα απ’ αυτά λοιπόν, θα τον παρακινούσα να ενεργήσει κατά συνείδηση .

 

Εκτός από σκηνοθέτης και ηθοποιός είστε και δάσκαλος παραδοσιακών χορών. Μιλήστε μας γι’ αυτό.

Η ενασχόλησή μου με τους παραδοσιακούς χορούς έχει αφετηρία πριν πολλά χρόνια ,όταν ήμουν στην ηλικία των 9 ετών. Ήταν κάτι που άρεσε στην οικογένειά μου και όταν ξεκίνησα ως μαθητής ,ανακάλυψα ότι μου δίνει πολύ μεγάλη ευχαρίστηση και χαρά .Το 2002 λοιπόν μετά από 10 χρόνια συνεχούς ενασχόλησης με τους παραδοσιακούς, μου προτάθηκε να εργαστώ ως βοηθός δασκάλου σε ένα τμήμα παιδιών ηλικίας 8-10 χρόνων και ύστερα από μία πολύ ξεχωριστή χρονιά ,τον επόμενο χρόνο ξεκίνησα ως δάσκαλος τμήματος παιδιών ηλικίας 10-12 ετών. Ήταν μία πολύ ενδιαφέρουσα αλλά και πρωτόγνωρη εμπειρία για εμένα, καθώς για πρώτη φορά  ερχόμουν σε επαφή με πολλά παιδάκια μικρής ηλικίας σε ένα χώρο που ήταν αυστηρά δημιουργικός-καλλιτεχνικός και όφειλα να τα εκπαιδεύσω στην πειθαρχία της παράδοσης αλλά και να τα προετοιμάζω για παραστάσεις .Τελικά όλα κύλησαν πολύ όμορφα, απέκτησα κι άλλη ομάδα παιδιών ( γυμνασίου-λυκείου) όπου δώσαμε παραστάσεις σε πολλούς χώρους εντός Αττικής και έτσι πέρασαν 11 ολόκληρα χρόνια με εκπαίδευση και διδασκαλία παιδιών πάνω στους παραδοσιακούς δημοτικούς χορούς. Τώρα πια που ο κύκλος αυτός έχει κλείσει στη ζωή μου, νιώθω πολύ υπερήφανος όταν βλέπω κάποιες παλιές μαθήτριές μου να συνεχίζουν την παράδοση και να αναλαμβάνουν ομάδες παιδιών ως δασκάλες κι αυτές .

 

Με ποια κριτήρια επιλέγετε μια συνεργασία;

Αυστηρά καλλιτεχνικά .Με ενδιαφέρει να δουλεύω πάνω σε κείμενα που έχουν ουσία, διαχρονικά μηνύματα και διαπραγματεύονται αλήθειες ,κείμενα με ολοκληρωμένους χαρακτήρες και συμπαγείς υποθέσεις .Αυτός λοιπόν ο παράγοντας σε συνδυασμό με την κατάλληλη επιλογή άξιων συνεργατών-συναδέλφων (σκηνοθέτης, ηθοποιοί, παραγωγή) είναι αυτοί που με ιντριγκάρουν περισσότερο στο να προσεγγίσω ή στο να αποδεχτώ μία δουλειά. Τελευταίο αλλά όχι αδιάφορο είναι το οικονομικό κομμάτι της συνεργασίας .

 

 

Ποια είναι τα θεατρικά σας όνειρα;

Λατρεύω το θέατρο και είμαι σίγουρος πια , ότι δεν μπορώ να ζω χωρίς αυτό! Τα όνειρά μου είναι απλά και νομίζω ότι είναι τα ίδια όνειρα που έχουν όλοι οι νέοι καλλιτέχνες. Θέλω μία πορεία στο χώρο που να μου εξασφαλίσει τη διαχρονικότητα και την αποδοχή. Αυτό σημαίνει έργα σπουδαία ,μεγάλων συγγραφέων (που είναι πλούσια από μηνύματα καθολικής αποδοχής) και βεβαίως, αξιόλογες συνεργασίες με ανθρώπους της τέχνης που θα έχουν την εμπειρία και την κατάρτιση να με εκπαιδεύσουν και να με πάνε πολλά επίπεδα παραπάνω στην τέχνη μου. Κι αυτός είναι ο απώτερος στόχος μου: Να συνεχίζω να εκπαιδεύομαι όσο περισσότερο μπορώ.

 

 

Ο χώρος της τηλεόρασης σας ενδιαφέρει; Θα θέλατε να ασχοληθείτε με τη τηλεόραση; Σας έχει γίνει κάποια πρόταση;

Η μικρή οθόνη πάντοτε μαγεύει και θα συνεχίζει να μαγεύει όλους όσοι καταπιανόμαστε με το χώρο του θεάματος, εξαιτίας της μεγάλης δύναμης που διαθέτει σε προβολή κι επικοινωνία. Από τη στιγμή λοιπόν που ο χώρος της τηλεόρασης είναι κομμάτι της δουλειάς μου ως ηθοποιού , φυσικά και θα μ’ ενδιέφερε να   εργαστώ σε κάποιο σήριαλ ,αρκεί να παρέχει όλα τα εχέγγυα που θα ήθελα ως επαγγελματίας να έχει, αξιόλογη παραγωγή και καλούς συνεργάτες που σε συνδυασμό με ένα πολύ καλό σενάριο, μπορεί να προσφέρει μεγάλη δύναμη προβολής για έναν νέο ηθοποιό. Δυστυχώς όμως λόγω της γενικότερης ανασφάλειας που υπάρχει και στον τηλεοπτικό χώρο , οι καλές προτάσεις και οι θέσεις εργασίας έχουν περιοριστεί κατά πολύ, με συνέπεια πολλές φορές δυστυχώς οι προτάσεις που υπάρχουν και κάποιες που μου έχουν γίνει ή να μην πραγματοποιούνται ποτέ λόγω οικονομικής αδυναμίας ή να μην είναι δυνατές καλλιτεχνικά.

 

 

 

Τα προσεχή σχέδια σας;

Αυτήν την περίοδο όλοι οι συνεργάτες μου έχουμε εστιάσει στην εξέλιξη και στην προώθηση της παράστασής μας’’19η Μαϊου’’. Στο πλαίσιο αυτό, λοιπόν , μας ενδιαφέρει να πάει όσο καλύτερα γίνεται εμπορικά και καλλιτεχνικά, να καταφέρουμε να ακουστεί η παράστασή μας στη Βόρεια Ελλάδα ( στα πλαίσια περιοδείας που ετοιμάζουμε σε δημοτικά και ελεύθερα θέατρα) και βεβαίως ένας μεγάλος στόχος μας θα πραγματωθεί εάν μπορέσουμε να ταξιδέψουμε την παράσταση αυτή στο εξωτερικό στο πλαίσιο κάποιων πανευρωπαϊκών φεστιβάλ για νέους δημιουργούς, όπου ευχόμαστε κι ελπίζουμε να τα καταφέρουμε να γίνουμε άξιοι εκπρόσωποι ενός τόσο μεγάλου εγχειρήματος .