Συνέντευξη με το Χάρη Λεοντσίνι
Συνέντευξη στον Χάρη Λεοντσίνι
Από τον Βασίλη Χάγιο
Συναντήσαμε τον ανερχόμενο και ταλαντούχο ηθοποιό Χάρη Λεοντσίνι και μας μίλησε για την παράσταση «Είναι Τρελοί αυτοί οι Γαλάτες;», στην οποία συμμετέχει που παίζεται στο θέατρο «Αγγέλων Βήμα» κάθε Παρασκευή στις 19.00 και κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 21.00. Επίσης μίλησε για την συνεργασία του με τον σκηνοθέτη και δάσκαλό του Μιχάλη Καλαμπόκη, αλλά και για τα προσεχή σχέδια του.
Σας βρίσκουμε στη παράσταση «Είναι τρελοί αυτοί οι Γαλάτες;» που παίζεται στο θέατρο «Αγγέλων Βήμα» σε σκηνοθεσία Μιχάλη Καλαμπόκη. Μιλήστε μας για το έργο και για τον ρόλο που υποδύεστε.
Χαίρομαι ιδιαίτερα που μου δίνεται η δυνατότητα, μέσω του blog σας, να πω λίγα λόγια για το ιδιαίτερο έργο μας. Θα ξεκινήσω λέγοντας, ότι πρόκειται για μια "συρραφή" από πέντε άτιτλες Γαλλικές φάρσες ανωνύμων, του 15ου-16ου αιώνα. Υπάρχουν πολύ έντονα στοιχεία από κομέντια ντελ άρτε, σλάπστικ βωβό κινηματογράφο και γκαγκς βγαλμένα από τον υπέροχο κόσμο των κινούμενων σχεδίων.
Η αστεία ιστορία μας, είναι τοποθετημένη σε ένα Γαλατικό χωριό της αναγέννησης, με τους πολυμήχανους, διαφόρων τάξεων, κατοίκους του να δημιουργούν ανά πάσα στιγμή ξεκαρδιστικές καταστάσεις μεταξύ τους. Η έντονη κίνηση, ο ζωντανός λόγος, η ευχάριστη μουσική, ο χορός και η ζωηρή διάθεση σε συνδυασμό με την πολύ έξυπνη και πρωτότυπη σκηνοθεσία, δημιουργούν ένα εκρηκτικό αποτέλεσμα. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να αναφέρω, ότι η συνεργασία μου με όλους τους συντελεστές της παράστασης, είναι για εμένα το σημαντικότερο κομμάτι. Πρόκειται για ανθρώπους με απίστευτο ταλέντο, όρεξη και κυρίως ήθος.
Όσον αφορά τους δυο βασικούς ρόλους που υποδύομαι, θα πω ότι είναι τελείως διαφορετικοί μεταξύ τους. Ο βαθμός δυσκολίας αρκετά υψηλός. Φυσικά για εμένα ήταν μια ακόμα ευκαιρία να δουλέψω σκληρά, να ανακαλύψω πτυχές του εαυτού μου που με κάνουν ακόμα καλύτερο και να αποδώσω όσο το δυνατόν πιο σωστά αυτό που μου ζητήθηκε. Ο ένας πονηρός και κατεργάρης και ο άλλος αθώος αλλά αγανακτισμένος. Βέβαια θα πρέπει να τονίσω ότι όλοι συμμετέχουμε ανά πάσα στιγμή σε όσα γίνονται επί σκηνής, αλλά ας αφήσουμε και κάτι να ανακαλύψουν οι θεατές μας.
Η παράσταση αυτή είναι βγαλμένη από την Αναγέννηση και το θεατρικό έργο στηρίζεται στο είδος της φάρσας. Πόσο δύσκολο είδος είναι η φάρσα; Σας αρέσει αυτό το είδος; Υπάρχει άλλο είδος θεάτρου που να προτιμάτε περισσότερο ή λιγότερο;
Η παράσταση μας έχει όντως πάρα πολλά και έντονα αναγεννησιακά στοιχεία και φυσικά η βάση μας είναι το είδος της φάρσας.
Η φάρσα θεωρώ ότι είναι ένα πολύ παρεξηγημένο είδος. Ειδικά στην Ελλάδα, πιστεύω ότι αντιμετωπίζεται με λιγότερη προσοχή από αυτή που θα έπρεπε. Κάποιες φορές με όχι και τόσο σωστή προσέγγιση. Εμένα μου αρέσει γιατί είναι ένα πολύ απαιτητικό είδος και συνδυάζει στοιχεία που ταιριάζουν στον χαρακτήρα μου. Χρειάζεται συνέπεια, συγκέντρωση, συνεχή ροή, μέγιστη ενέργεια και φυσικά αρκετές δόσεις δημιουργικής τρέλας και χιούμορ. Γι’ αυτό και είναι δύσκολο, να γίνουν τόσο συχνά αντίστοιχες παραγωγές στη χώρα μας.
Στην ερώτηση σας για το ποιο είδος θεάτρου προτιμώ, θα σας απαντήσω ότι το θέατρο είναι ένα και ενιαίο. Το αγαπώ σαν σύνολο και φυσικά δεν θα μπορούσα να ξεχωρίσω κάποιο είδος σε αντίθεση με κάποιο άλλο. Εκτός εάν προσβάλλει την αισθητική μου. Φυσικά ότι και να επιλέγουμε κάθε φορά πρέπει να το κάνουμε με σεβασμό και αγάπη.
Στο κείμενο του έργου τι σας άρεσε;
Αρχικά να αναφέρω ότι το κείμενο είναι σε απόδοση της κυρίας Μαργαρίτας Δαλαμάγκα-Καλογήρου. Είναι ένα κείμενο άμεσο, χωρίς να μπερδεύει με την πλοκή του, ξεκάθαρο και γραμμένο με έναν τρόπο που περνάει απίστευτα εύκολα στον θεατή, εξυπηρετώντας αυτό που θέλουμε να δείξουμε.
Ο Μιχάλης Καλαμπόκης εκτός από σκηνοθέτης σας είναι και δάσκαλος σας. Πως είναι να συνεργάζεστε με τον δάσκαλο σας; Τι συμβουλές σας δίνει; Πως είναι η συνεργασία σας;
Το ότι συνεργαζόμαστε στην παράσταση δεν σημαίνει ότι χάνεται και η σχέση δασκάλου-μαθητή, τις ώρες που μας διδάσκει στη σχολή. Άλλο πράγμα η συνεργασία μας μέσα στο θέατρο και άλλο πράγμα η ώρα της διδασκαλίας στην αίθουσα. Ο σεβασμός στην "έδρα" δεν χάνεται ποτέ.
Οι συμβουλές του για συνεχή δουλειά, επιμονή για εξάλειψη των ατελειών μας και συνέπειας σε ότι και αν κάνουμε, είναι σταθερές αξίες της φιλοσοφίας του, που τις θυμάμαι και τις κρατώ από την πρώτη ημέρα που μπήκα στη σχολή.
Είστε ακόμα σπουδαστής στη Δραματική Σχολή «Κάλβου – Καλαμπόκη» και πάρα ταύτα ο δάσκαλος σας, σας έδωσε την ευκαιρία να συμμετάσχετε στη παράσταση. Πιστεύετε ότι δίνονται ευκαιρίες σε νέους ηθοποιούς, ειδικά τώρα που η Ελλάδα και το ελληνικό θέατρο βιώνουν μια τεράστια κρίση; Πως βλέπετε να εξελίσσονται τα πράγματα στη χώρα μας, αλλά και στο θέατρο;
Πριν πω το οτιδήποτε πάνω σε αυτό το θέμα, μιας και είναι η πρώτη φορά που μπορώ να εκφραστώ δημόσια, θέλω να πω ένα μεγάλο ''ευχαριστώ'' στον Μιχάλη Καλαμπόκη, για όλα αυτά που μου έχει προσφέρει μέχρι τώρα και το ότι με επιλέγει σαν συνεργάτη του ξανά και μάλιστα τόσο σύντομα. Μετά την περσινή επιτυχία "Οι Τρελοί της Βαλένθια", η τωρινή παράσταση, οι "Τρελοί Γαλάτες" , πρόταση που αποδέχτηκα αμέσως, είναι η δεύτερη συνεργασία μας. Από τρέλα σε τρέλα το πάμε!
Αφήνοντας βέβαια το αστείο στην άκρη, οφείλω να ομολογήσω ότι ο Μιχάλης με βοηθάει πολύ στην εξέλιξή μου σαν ηθοποιό και άνθρωπο. Τον εκτιμώ βαθύτατα σαν επαγγελματία σκηνοθέτη, σαν δάσκαλο-μέντορα, σαν φίλο και φυσικά είναι τιμή και χαρά μου να συνεργάζομαι μαζί του. Είναι ένας άνθρωπος γεμάτος αρετές, με βαθιά γνώση , φαντασία, άριστη παιδεία και όρεξη για αυτό που κάνει.
Όσον αφορά τις ευκαιρίες, θεωρώ ότι ακόμα και στην Ελλάδα της "κρίσης", πάντα κάπου κρύβεται μια ευκαιρία, την οποία πρέπει να αρπάξεις από τα μαλλιά και να μην την αφήσεις να φύγει με τίποτα. Βέβαια πιστεύω πάρα πολύ και στο τρίπτυχο "Δουλειά-Δουλειά-Δουλειά". Όσες ευκαιρίες και να σου παρουσιαστούν, εάν δεν εργάζεσαι με σθένος πάνω σε αυτό που κάνεις, δεν καταφέρνεις τίποτα. Ζούμε σε μια εποχή που όλα είναι ρευστά και υπάρχει τρομερή αβεβαιότητα για το μέλλον μας. Πρέπει να χτίζουμε γερά θεμέλια σε κάθε νέο μας ξεκίνημα και είναι κάτι που πρέπει να μάθουμε επιτέλους. Δεν θέλω να αναλύσω τα κοινωνικά γεγονότα γιατί είναι γνωστά, πληγώνουν και όλοι τα βιώνουμε καθημερινά. Άλλωστε είναι μια κουβέντα που απαιτεί χρόνο και άλλου είδους προσέγγιση. Ίσως κάποια άλλη στιγμή.
Ο πολιτισμός μας και ειδικά το θέατρο όμως, είναι δυο έννοιες που βάλλονται και αυτές από παντού, με απίστευτα καταστροφικές συνέπειες. Είναι δυνατόν να υπάρχουν φορείς που σφυρίζουν δήθεν αδιάφορα, με αποτέλεσμα να χάνουμε κάθε τόσο κάτι από την κληρονομιά και την αξιοπρέπειά μας; Για παράδειγμα είναι δυνατόν να κλείνει το θεατρικό μας μουσείο και ο πλούτος του σε εκθέματα να σαπίζει καθημερινά, με αβέβαιο μέλλον; Αυτό μαζί με πολλά άλλα που συμβαίνουν γύρω μας καθημερινά είναι μια ανοιχτή πληγή, που πρέπει να τη φροντίσουμε όλοι μας. Τουλάχιστον ας γίνει από εμάς η αρχή.
Στη χώρα που γεννήθηκε ο πολιτισμός και ειδικά το θέατρο, πρέπει κάποια στιγμή επιτέλους, να γίνει κατανοητό από το σύστημά μας, ότι αυτοί οι θεσμοί θα μας βγάλουν πιο ανώδυνα από την κρίση που βιώνουμε και σαν έθνος γενικότερα.
Πως μπήκε το μικρόβιο της υποκριτικής;
Μπορώ να πω πως γεννήθηκα με αυτό το "μικρόβιο"!
Σε ηλικία 7-8 ετών, όταν ένας φίλος των γονιών μου, με ρώτησε τι θέλω να γίνω όταν θα μεγαλώσω, η απάντηση ήταν αυθόρμητη, ηθοποιός! Χωρίς καν να το σκεφτώ. Κλισέ; Δεν με νοιάζει, γιατί φυσικά είναι η αλήθεια μου! Όλο αυτό με την πάροδο των ετών γιγαντώθηκε μέσα μου και με τη βοήθεια των γονιών μου, οι οποίοι με στηρίζουν σε κάθε επιλογή κάνοντάς με να νοιώσω την απόλυτη Ελευθερία, αρχίζω να κάνω πραγματικότητα, τα πρώτα μου βήματα για το όνειρο.
Έχετε σπουδάσει «Διοίκηση ξενοδοχειακών Επιχειρήσεων». Ασχολείστε με το αντικείμενο που σπουδάσατε; Αν αργότερα τα πράγματα δυσκολέψουν στο χώρο του θεάτρου θα το σκεφτόσασταν να ασκήσετε το επάγγελμα που σπουδάσατε;
Το έχω εγκαταλείψει και δεν ασχολούμαι πλέον με αυτό. Αν και το έκανα πάντα με αγάπη, θέληση και ζήλο, η ζωή μου και η μοναδική μου σκέψη από εδώ και πέρα είναι το θέατρο και μόνο αυτό! Εκπαιδεύομαι και επενδύω πολλές ώρες καθημερινά στις θεατρικές σπουδές μου για να καταφέρω να πετύχω τους θεατρικούς μου στόχους. Είναι για εμένα τρόπος ζωής. Αν τα πράγματα δυσκολέψουν στο χώρο του θεάτρου, θα έκανα το οτιδήποτε για να μπορώ να συνεχίσω να κάνω θέατρο.
Ποια είναι τα θεατρικά σας όνειρα;
Τα θεατρικά μου όνειρα συνεχώς αυξάνονται. Όπως είπα και πριν, σκοπός μου είναι να δομήσω τη ζωή μου τόσο στενά με το θέατρο που να είναι για εμένα, ένα και το αυτό. Φυσικά να εξελίσσομαι διαρκώς, να γίνομαι καλύτερος, να υπηρετώ με πάθος κάθε τι που θα μου ζητηθεί, να βουτάω όλο και πιο βαθιά στην τέχνη μου και βεβαίως να μπορέσω να καταξιωθώ μέσα από αυτήν.
Ο χώρος της τηλεόρασης σας ενδιαφέρει; Θα θέλατε να ασχοληθείτε με αυτό το μέσο;
Το επάγγελμα του ηθοποιού, σχετίζεται με όλα όσα εμπεριέχουν τη λεγόμενη "έκθεση", την προβολή. Η τηλεόραση είναι ένα μέσο πολύ δημοφιλές, με αρκετό ενδιαφέρον όταν γίνεται με σωστό τρόπο. Έχει τους δικούς της κανόνες, τους οποίους και σέβομαι. Επαναλαμβάνω όμως, όταν γίνονται όλα σωστά. Φυσικά λοιπόν και θα με ενδιέφερε μια πρόταση, η οποία θα μου άρεσε, θα ταίριαζε με τη φιλοσοφία μου και όπως είπα πιο πριν, δεν θα προσβάλλει την αισθητική μου, κάτι που το απαιτώ σε όλους τους τομείς της ζωής μου.
Τα προσεχή σχέδια σας;
Τα προσεχή σχέδια μου ποικίλουν. Αυτή τη στιγμή το πιο σημαντικό, είναι να πάνε όλα καλά με τους τρελούς Γαλάτες και φυσικά τη φοίτηση μου στη σχολή. Υπάρχει ένα θεατρικό project που θέλω να υλοποιήσω και εκτός αυτού εξετάζω τη συμμετοχή μου σε δυο παραστάσεις και μια ταινία μικρού μήκους με ορίζοντα την άνοιξη. Κάπου ενδιάμεσα θέλω να πραγματοποιήσω και ένα ταξίδι αναψυχής στο εξωτερικό. Ευχηθείτε μου να βρω τον χρόνο!
